Bir süre sonra insanlar pek de umurunda olmuyor..
Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun..
Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun..
Kimin ne düşündüğünü, kimin ne yaptığını umursamıyorsun..
Yorulunca kendi kabuğuna çekilip o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun..
Anlık mutluluklar yaşayıp derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit kimseye de ihtiyacın olmuyor..
Siz buna yalnızlık diyorsunuz ben ise huzur...
(Yeraltından Notlar - Fyodor Mihayloviç Dostoyevski)
